Γεια σου ρε Σπύρε,
Το απευθύνω σε 'σένα αυτό, γιατί μου ήλθες αυτόματα στο νου σήμερα, όταν πρώτη φορά στη ζωή μου, ένιωσα την επιθυμία να φύγω από αυτό το μέρος. Το ένιωσα βαθειά στο πετσί μου: "δεν είμαι εγώ για εδώ, δε μου αρέσει αυτός ο τόπος, θέλω να πάω αλλού να ζήσω!". Και τότε σε σκέφτηκα.
Μπορώ να 'μαι πιο επιεικής μαζί σου σήμερα, ακόμη και για την ειρωνία σου όταν γελάς με τα αλλοπρόσαλλα που βλέπεις, τουρίστας ων στον ίδιο σου τον τόπο. Μπορώ να καταλάβω και την πίκρα σου όταν λες ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία αφρικανική χώρα της Ευρώπης. Σου το χρωστάω αυτο το γράμμα γιατί, από σεβασμό στο πρόσωπό σου, είχα προτιμήσει να αποφύγω να σου πω πόσο υπερβολικό και άδικο σε θεωρούσα.
Ικανοποιημένος πελάτης επί οχταετία. Η ετήσια ανανέωση της συνεργασίας μας ήταν "τυπική". Είχα στα χέρια μου το συμβόλαιο που μου δώσανε για την ανανέωση, το είχα ήδη υπογράψει, όταν το πρωί δέχτηκα τηλεφώνημα ότι σταματάει η συνεργασία μας, "μην έλθει κανείς σήμερα". Όταν ρώτησα τον λόγο, ως απάντηση εισέπραξα ένα εγωπαθές παραλήρημα. Πριν από 10 μέρες, είχα ενημερώσει τον "φίλο" και πελάτη μου ότι στα πλαίσια των θεμάτων που αφορούν τη συνεργασία μας, έχει κάνει κάποια λάθη βάζοντας την εταιρεία του σε κίνδυνο! Δεν είναι θέμα φιλίας, είνια πιότερο θέμα επαγγελματικής αξιοπρέπειας να πεις στον άλλο "με κάποιοες παραλήψεις σου και παρά τις συμβουλές μας, βάζεις σε κίνδυνο το έργο σου και για αυτό θέλω να συναντηθούμε αυτοπροσώπως, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε". Έλα όμως που υπάρχουν λέει και μέτοχοι και το φαξ αρχειοθετείται και τι θα πει αυτός στους ιδιοκτήτες αν το πάρουν χαμπάρι το γράμμα!?!
Δεν το είχα σκεφτεί. Αλλά ποιός τους γαμεί τους μετόχους ρε Σπύρε; Εδώ μιλάμε για την ασφάλεια του συστήματός του. Ούτε κι ο φόβος των ιδιοκτητών είναι όμως. Στο παραλήρημα άκουγα συνέχεια συγκρίσεις του τύπου εσύ είσαι έτσι κι εγώ μη νομίζεις ότι είμαι κατώτερος και δεν μπορείς σε έναν μάνατζερ να πεις ότι κάνει λάθος! Αμέ, άμα πεις σε έναν μάνατζερ που διαχειρίζεται έργο αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ ότι το βάζει σε κίνδυνο και για αυτό θέλεις να συναντηθείς μαζί του, δεν είσαι σωστός απέναντί του! Του λες ότι κάνει λάθος κι αυτό θίγει τον εγωισμό του και την μανατζερίστικη αξιοπρέπειά του :-{ Πώς είναι στην Αμερική ρε Σπύρε; Επιτρέπεται να πεις σε κάποιοιν ότι κάνει λάθος εάν σέβεσαι αυτόν, τη δουλειά σου και τη συνεργασία σας; Θα 'πρεπε να το κάνω αυτό το μεταπτυχιακό στην ελληνική συμπλεγματολογία πριν ασχοληθώ με την πληροφορική.
Στεναχωρήθηκα με το γεγονός, γιατί εκτός από τις προσωπικές μου απολαβές, μάλλον θα αναγκαστώ να μειώσω και αυτές άλλων ανθρώπων, πάνω που είχα κάνει αύξηση πρόσφατα κι αυτό με χαλάει. Εντυπωσιάστηκα ωστόσο που δεν με έριξε και κάτω. Βλέπεις προσπαθώ να εξασκώ τη φιλοσοφία του "δε γαμιέται".
Ύστερα τηλεφώνησα σε άλλον πελάτη. Αυτός πρέπει να έχει κάνει κάποιο λάθος, μας έχει καταχωρίσει στο σύστημά του μάλλον ως χρηματοπιστωτικό ίδρυμα και όχι ως εταιρεία παροχής υπηρεσιών πληροφορικής. Δεν εξηγείται αλλιώς, που κάθε μήνα οι πληρωμές είναι με επιταγές "μεταχρονολογημένες" με τη λήξη να πηγαίνει κάθε μήνα και μακρύτερα. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν ενδιαφέρεται για την υπογραφή του στη συμφωνία μας. Α, σημειωτέον, δεν έχει πρόβλημα οκονομικό η επιχείρισή του, δεν έχει ζητήσει να μπει ως όρος στη συμφωνία μας ότι οι πληρωμές θα είναι με πίστωση 5-6 μηνών. Όχι! Δεν θέλει να του προσφέρεται πίστωση, θελε να την "παίρνει" με το "έτσι γουστάρω", εκτός συμφωνίας! Γιατί; Μάλλον άλλο ένα αδύναμο "εγώ", πασπαλισμένο με μπόλικα ευρώπουλα για να καλύπτει την αδυναμία.Τις τηρούνε ρε Σπύρε τις συμφωνίες στην Αμερική αυτοί που έχουν μειωμένη αυτοεκτίμηση;
Τώρα έρχεται το κερασάκι, αυτό ήταν το πιο δυνατό απ' όλα!
Είμαι στην εφορία. Για να πληρώσω βέβαια. Πολλά χρήματα. Δεν με χαλάει που ενώ απλώς τα "βγάζω βόλτα" με άνεση, σύμφωνα με τους φόρους που πληρώνω εγώ και η εταιρεία μου είμαι στην κορυφή των πιο πλούσιων Ελλήνων (νομίζω κάποια στιγμή είχα δει ότι είμαι στο top 10%). Όχι, μακάρι να βγάζω εγώ, κι ας δίνω όπου δη. Να ΄χουμε να δίνουμε. Είχα όμως να πληρώσω δύο πράγματα (μια δόση φόρου κι ένα "παράβολο" - τι στην ευχή παραβάλουν με τόσο κόπο κι ακόμα δεν έχουν καταλήξει, δεν έχω καταλάβει). Πάω στο ταμείο και ο (για άγνωστο λόγο μουτρωμένος) ταμίας μου λέει: "οχτακόσια πενήντα τέσσερα και μισό". Του δίνω €855 και παίρνω τα ρέστα. Ήταν ένα πενηνάλεπτο που πετάχτηκε με τέτοια απαξία αλλά και βία, ώστε με τον θόρυβο που έκανε στο προστατευτικό τζάμι, θα μπορούσε να ξυπνήσει αρκούδα από χειμέρια νάρκη. "Κοίτα σύμπτωση" σκέφτηκα, "το άθροισμα να είναι ακριβώς 50 λεπτά! Προσθέτω τα νούμερα και ήταν 854.44. "Τόλμησα" και ζήτησα από τον κάφρο τα έξη λεπτά. Δεν παραπονέθηκα στην υπεροπτική προϊσταμένη του, αφού ήτανε 3 μέτρα μακριά και έβλεπε και άκουγε. Ξέρεις, δεν είναι που δε μου αρέσει να δίνω. Δεν ειναι που δεν είχε ψιλά να μου δώσει ρέστα. Αν μου το έλεγε, θα του άφηνα 860. Είναι η επιθυμία να σου ΑΡΠΑΞΟΥΝ που με χαλάει. Στη χώρα της αρπαχτής Σπύρε, όλοι πλέον αρπάζουν ανερυρθίαστα! Αυτοί που δεν αρπάζουν συνήθως είναι απλά σε λάθος πόστο. Αυτοί που δεν θέλουν είμαστε οικτρή μειοψηφία!
Τώρα θυμήθηκα και την φίλη μου την Κ. Άνοιξε με έναν συνεργάτη της μια πολλά υποσχόμενη επιχείρηση. Δεν έχουν κλείσει μήνα, τα γραφεία τους (δύο όροφοι σε καλό σημείο) ακόμα μυρίζουν την "καινουργήλα" των επίπλων. Είναι σίγουρο ότι θα πάνε καλά και έχουν ήδη 2 πολύ καλές δουλειές. Έμαθα έκπληκτος ότι η Κ. εχθες έδινε εξετάσεις να προσληφθεί στο Δημόσιο, (διάβαζε καλύτερα στο Πρυτανείο). Όταν έκπληκτος τη συμβούλεψα ότι αυτό δεν είναι σωστό απέναντι στον συνεργάτη της, με αποστόμωσε ως εξείς: "α, το ξέρει κι αυτός, δεν πρόκειται να πάω". "Τότε γιατί παιδεύεσαι με τις εξετάσεις;". "Γιατί είναι ευκαιρία" μου λέει. "Κοίταξε, επειδή η κόρη μου έχει αλλεργία, με το που θα προσληφθώ αυτομάτως παίρνω 2 χρόνια άδεια μετ' αποδοχών". "Ε, μετά τα 2 χρόνια, μιας και θα έχει πάει καλή η επιχείρηση παραιτούμαι, ή τέλος πάντων "βλέπουμε"" ! "Το έχω ψάξει, το κάνει και μια φίλη μου και να φανταστείς πρόσφατα πήρε αύξηση και της τηλεφώνησαν από τον οργανισμό όπου δήθεν εργάζεται κι όπου δεν έχει ποτέ παρουσιαστεί, να της ζητήσουν συγνώμη γιατί καθυστέρησαν έναν μήνα να της δώσουν την αύξηση". !?!?!?!!!!!
Σπύρε, η Κ. "προσαρμόστηκε".
Εσύ νομίζω δεν έφυγες, απλά βρηκες την ευκαιρία που η Ελλάδα δεν μπορούσε να σου δώσει. Έχεις πει πολλές φορές ότι το καλό είναι που σήμερα η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει ανθρώπους σαν εμένα και τον αδελφό μου και σε ευχαριστώ για αυτό. Να σου πω κάτι ρε Σπύρε; ΛΑΘΟΣ κάνεις. Δε μας κρατάει, μένουμε για όσο αντέχουμε ή μέχρι να "προσαρμοστούμε". Θέλει προσπάθεια η "προσαρμογή" Σπύρε. Γιατί ξέρεις, όταν έφυγες εσύ είχε φτώχεια. Τώρα έχει κάτι πολύ χειρότερο: νεοπλουτισμό και εξαχρίωση!
Σήμερα ρε Σπύρε, ένιωσα ακατάσχετη επιθυμία ΝΑ ΦΥΓΩ και σε σκέφτηκα!
Δεν μπορώ να το πω με τρόπο ποιητικό.
Εμένα,
ΠΑΝΤΟΥ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ!
ΥΓ: ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού σε αυτόν όπου κυρίως απευθύνεται το παρόν, θα παρακαλέσω αυτό το θρεντ να μη γίνει βήμα αντι.αμeρκνσμou.
