We all shine like stars, then we fade away. So ..

Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you lovers
Put your lights on, put your lights on

Hey now, all you killers
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on

Cause there’s a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say I’ve got nothing to fear

There’s a darkness deep in my soul
I still got a purpose to serve
So let your light shine, into my hole
God, don’t let me lose my nerve
Lose my nerve

Hey now, hey now, hey now, hey now
Wo oh hey now, hey now, hey now, hey now

Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on

Because there’s a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say I’ve got nothing to fear
She say La ill aha ill allah
We all shine like stars
La ill aha ill allah
We all shine like stars
Then we fade away

PS1: ήθελα να 'ξερα ποιός πούστης εφηύρε την έννοια της γεννέθλιας επετείου, που σε συνδιασμό με το δεκαδικό σύστημα μέτρησης δαιμονοποιούν κάποια αυθαίρετα χρονικά milestones της ζωής, όπως πχ όταν κάποιος εισέρχεται στο 40το της ζωής του έτος.

Άντε τώρα, φλομώστε με τετριμενολογίες και χαριτομενούλικα "πρέπει να" ως καθυστερημένα χρόνια πολλά :-Ρ

PS2: I love you Angel! You, with your hand on my head!

Ισορροπώντας την αναίδεια

Κοιτάζω γύρω μου και τι βλέπω; Τρομαγμένες σκόνες, κλαδάκια και κομματάκια από κουρελάκια αναδευόμενα βιαίως για μερικές δεκαετίες στον ανοιξιάτικο χείμαρρο της ζωής.

Κι εγώ περιπλανόμενος ρέηβερ κι αυτιστικός, που γιορτάζει σε νοητικά πάρτυ-κονσέρβα την αυτοδιάθεση και ελευθερία του. Χα-χα! Νόστιμες λέξεις! Μ' αυτές μαγειρεύουνε τα πιο σπαρταριστά ανέκδοτα!

Όταν ένα κουτσουράκι ανάμεσα σε δυο βίαιες καμπές του νερού καταφέρνει να κρατήσει σταθερή μια ελάχιστη πορεία για ένα τικ του ρολογιού (ίσως και κατά τύχη) και βγάζει γλώσσα στα υπόλοιπα φερτά που ακόμα παλεύουν κάτω από το νερό, χρειάζεται να ακουστεί και μια συγνώμη, έτσι, για να ισορροπήσει η αναίδεια.

Κι ένα ευχαριστώ σ' αυτήν που το καθαρό της βλέμμα γίνεται λόγος και αφορμή για να σκίσω το στέρνο μου με τα ίδια μου τα χέρια για να με ψιλαφήσω το πώς είμαι από τα μέσα. Ανακατέβω με τις παλάμες μου τις σπλήνες, τα πνεμόνια και τον εγκεφαλάκο της ωμής μου μαγειρίτσας, όλα αυτά δηλαδή που αν ήμουν σφάγειο δε θα 'χανε αξία εμπορική και ζητώ συγνώμη σ' όποιον αδίκησα υποτιμώντας τον πάνω από τον πύργο μου τον αψηλό. Αυτόν τον από τραπουλόχαρτα...

Πώς το 'λεγε σ' εκείνο το παραμυθάκι ο Νιόνιος;
Δε με λένε Hracker και κυρ Hracker και αφέντη Τσουτσουνομύτη.
Μόνον hracker με λένε.
Μόνον hracker ...

Ο Μαρκές λίγο πριν φύγει το είπε ακόμη καλύτερα: "Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί."

ΥΓ: αν ο περαστικός αναγνώστης δε βγάλει άκρη ας μη σκάσει. Η ASCIIση αυτή είναι σίγουρο ότι δεν τον αφορά.