Πυραμίς


Όπως κάθε πυραμίδα, έτσι κι αυτή της "blogομολόγησης" είναι απλή. Γράφεις πέντε αράδες για τον εαυτό σου και προσκαλείς άλλους 5 να κάνουν το ίδιο. Γδύνομαι (στην περιοχή των σχολίων) μετά από πρό(σ)κληση των gitsaki
και maro-k.

Προ(σ)καλώ (αλφαβητικώς): axenbax, filomila, pegasus, speira, tatine

14 σχόλια:

hracker είπε...

- έζησα πριν από χρόνια την εμπειρία του να υπερίπτασαι της εθνικής οδού και να βλέπεις τη γραμμή του ορίζοντα να κάνει κύκλους όπως έκαναν στις παλιές ελληνικές ταινίες όταν θέλαν να αναπαραστήσουν αυτοκινητιστικό ατύχημα (είναι πολύ ρεαλιστικό, πιστέψτε με). Εϊδα τη ζωή μου ταινία σε κλάσμα ελάχιστο του δευτερολέπτου, θυμάμαι την περιέργεια για να δω το "μετά" που με κυρίευσαι όταν βεβαιώθηκα ότι μετά από ένα κλικ δεν θα υπάρχω. Μετά από 4 μήνες, ο συνοδηγός μου είπε ότι την κρίσιμη στιγμή που το αυτοκίνητο (εντελώς ανεξήγητα, σχεδόν παράλογα) άλλαξε πορεία και τελικά δεν πέσαμε στον γκρεμό, επικαλέστηκα φωναχτά την Παναγία. Δεν θυμάμαι να το έχω ξανακανει. Το αυτοκίνητο (του πατέρα μου, ήταν μεγάλο και καινούργιο) πεταχτηκε. Τη μεθεπόμενη του συμβαντος ήταν να πάμε κάπου με τον πατέρα μου και κάνω να πάω στη θέση του συνοδηγού. Δεν τον είχα εκτιμήσει όσο του άξιζε παλαιότερα, αυτός ο σοφός λοιπόν, επιμαίνει πως "όχι, εσύ φυσικά θα οδηγήσεις, όπως γίνεται πάντα όταν είμαστε μαζί". Μάλλον με έσωσε από μια φοβία με αυτήν του την παρότρυνση.
- μου αρέσει να βλέπω το ταχύμετρο να περνάει τα 200km/h αλλά το κάνω μόνον όταν είμαι μόνος μου
- η ανεξαρτησία μου και μια κάποια αντισυμβατικότητά μου, κάνουν κάποιες γυναίκες να γοητεύονται από εμένα. Αν έλθουμε πιο κοντά, είναι τα ίδια που τις κάνουν να δυσφορούν, τα πρώτα που προσπαθούν να πολεμήσουν και να μου "αλλάξουν" και που όταν βλέπουν ότι αυτά είναι μάλλον ακλόνητα, συνήθως "στρίβουν" κι αράζουν σε άλλη παραλία :-)))
- συχνά όταν περπατάω νιώθω ότι (χωρίς να αλλάζουν οι διαστάσεις του περιβάλλοντος) το ύψος μου είναι 10-15 μέτρα, το βάρος μου μηδενικό κι ότι ο βηματισμός μου με κάποιον ανεξήγητο τρόπο συμπαρασύρει το σύμπαν ολόκληρο όπως η τράτα τα δίχτυα της. Δεν ξέρω τι σημαίνει αλλά είναι ωραία αίσθηση.
- όταν παρουσιάστηκα στον στρατό κάναμε εκπληκτική παρέα με 2 παιδιά με τους οποίους δεν επικοινωνήσαμε για 10 χρόνια. Τη μέρα που συμπληρώνονταν 10 χρόνια από τη γνωριμία μας, άκουσα τη φωνή του ενός 5-6 μέτρα μακρυά μου, μέσα στη λαοθάλασσα του Μοναστηρακίου. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε κι ήταν σα να ήμασταν μαζί κάθε μέρα. Μερικούς μήνες μετά, συνάντησα κατά τύχη τον 2ο, ο οποίος έπαθε σοκ και μου ζήταγε να πάμε σπίτι του για να πιστέψω αυτό που μου έλεγε, ότι δηλαδή εκεί που έψαχνε ένα παλιό σακκάκι βρήκε ένα χαρτί με τα τηλέφωνα όλων των συμφαντάρων. Τα ξανάβαλε στην τσέπη, αλλά έβγαλε μια κάρτα με τα στοιχεία μου που του είχα δώσει και την έβαλε στο τραπέζι λέγοντας "αυτόν τον άνθρωπο θέλω να τον ξαναδώ". Ήταν πολύ ασυνήθιστο και για τους 2 να πάμε εκεί που συναντηθήκαμε. Από τότε, πού και πού βρισκόμαστε και οι 3 της παρέας, κάτι πίνουμε, γελάμε και τα λέμε.
- ζω μόνος μου. Δεν νιώθω μοναξιά. Προσδοκώ την συντροφικότητα που πιστεύω ότι δρα πολλαπλασιαστικα στην εμπειρία της ζωής, αλλά και δεν την "ψάχνω" εναγωνίως. Απλά, είμαι έτοιμος να την υποδεχτώ όταν έλθει.
- τα μωρά και τα πιτσιρίκια με πάνε ασύστολα, όπως τα πάω κι εγώ. Ίσως είναι που δεν τους συμπεριφέρομαι σαν να ήταν λούτρινα αρκουδάκια. Είναι πολύ όμορφο όταν ένα μωρό απαντάει στο χαμόγελό σου κι όταν ένα παιδί σφίγκεται στην αγκαλιά σου. Θέλω και πιστεύω ότι μπορώ να γίνω καλός μπαμπάς. Πάντως μου φαίνεται εξαιρετικού μεγέθους ευθύνη, τόσο που μάλλον άγχομαι στη σκέψη της.
- έχω γνωρίσει μάλλον πολλές γυναίκες στη ζωή μου. Έχω κάνει σχέσεις "σοβαρές", "περιστασιακές" αλλά κι απ' αυτές που "στέκονται πάνω σε μια νύχτα" :-) Δεν ξέρω γιατί μου λένε πως δεν εμπνέω για κάτι τέτοιο, αλλά πάντα ήμουνα "πιστός", χωρίς ούτε μια εξαίρεση. Πάντως, πλέον το θεωρώ κάτι ανούσιο. Να δεις, με το που θα γίνω πολυγαμικός θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι είμαι μονογαμικός LOL :-))
- με τον καλύτερό μου φίλο, τον Γιάννη, γνωριστήκαμε όταν σπουδάζαμε. Όταν έλειπαν οι γονείς του, πήγαινα στο σπίτι του. Είχε πλούσιο φαγητό και πολύ καλό στέρεο. Ξαπλώναμε ο καθένας στον καναπέ του και μπορεί να περνάγαν ώρες χωρίς να μιλήσουμε, αλλά ήταν εξαιρετική παρέα. Μπορεί να περάσουν μήνες χωρίς να επικοινωνήσουμε αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την εγκύτητά μας.
- καραγουστάρω αστακούς, γαρίδες, γενικώς τα θαλασσινά και όλα τα ζυμαρικά. Φακές ούτε με σφαίρες :-)
- οι καλύτερες ευχές που έχω δεχτεί (συνδιασμός νοήματος και ύφους): από τον προπάππου μου σε γεννέθλια "παιδί μου να ζήσεις, να μεγαλουργήσεις". Από πενηντάρη κλοσάρ σε φανάρια στη Λένορμαν, αφού είπε μαι πρωτότυπη ιστορία σύμφωνα με την οποία έχει μόλις αποφυλακιστεί από τον Κορυδαλλό μετά από Χ χρόνια και δεν έχει μια, έτσι που είναι δεν του κάθεται καμία γκόμενα και δεν έχει και λεφτά να πάει στις πουτάνες. Του λέω ότι δεν ξέρω αν τον πιστεύω αλλά του δίνω 5 ευρώ. Μου ανταποδίδει με σοβαρότητα "να 'σαι καλά ρε φίλε, καλό μουνί στον πούτσο σου".
- τα ρούχα μου τα αλλάζω όταν παύουν να είναι λειτουργικά, δηλαδή συνήθως όταν έχουν σκιστεί σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούν να εκπληρώνουν τον βασικό λόγο για τον οποίο κατασκευάστηκαν. Γουστάρω τα σκισμένα τζιν και τα κολλαριστά λευκά πουκάμισα. Χρειάζομαι συνήθως 25' λεπτά για να σιδερώσω ένα πουκάμισο γι' αυτό το σιδέρωμα το κάνω outsourcing (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν σιδερώνεις ένα μανίκι από τη μια μεριά ξεσιδερώνεται αυτομάτως από την άλλη).
- στο γνωστό παραμύθι με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα, είμαι ο τζίτζικας. Για αυτό και ποτέ δεν είχα χρήματα "στην άκρη". Είμαι όμως τυχερός κι έχω πάντα όσα χρειάζομαι. Με άλλα λόγια είμαι πλούσιος.
- η μεγαλύτερη σπατάλη που έχω κάνει ποτέ ήταν μάλλον η αγορά μαγειρικής κουζίνας για το σπίτι μου. Τουλάχιστον είχα την ψυχραιμία ώστε να ζητήσω τη φθηνότερη του μαγαζιού.
- 1-2 φορές τον μήνα δεν κοιμάμαι καθόλου το βράδυ. Άλλοτε μετά από διασκέδαση, άλλοτε λόγω εργασίας, άλλοτε επειδή καταπιάνομαι αργά το βράδυ με κάτι που με συνεπαίρνει και δεν μπορώ να το αφήσω κι άλλοτε γιατί το προηγούμενο βράδυ κοιμάμαι πολύ αργά και ξυπνάω για την καινούργια ημέρα ασύλληπτα αργά (πχ απόγευμα όπως σήμερα)
- πιστεύω ότι όπως είπε ο Σωκράτης, γεννιόμαστε όλοι καλοί. Η βία είναι ένδειξη ελλείματος αγάπης. Κάθε που κάποιος γίνεται βίαιος με κάποιον άλλο, τον ακούω να ουρλίαζει "θέλω αγάπη, θέλω τρυφερότητα".
- άγχομαι στην ιδέα του θανάτου με την έννοια ότι ίσως δεν προλάβω να ζήσω και δημιουργήσω όσο θέλω. Πάντως είμαι σίγουρος ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της συνειδητότητας. Πιστεύω ότι η αίσθηση της συνειδητότητας (για την οποία μου φαίνεται αφύσικο ότι υπήρξε αρχή) θα συνεχιστεί αιωνίως.
- προσδοκώ να νιώσω όπως ένας φίλος μου που λέει ότι νιώθει πως εκπλήρωσε το σκοπό του κι έτσι κάθε μέρα που ξυπνάει την χαίρεται σαν bonus play. Εγώ ακόμα δεν έχω διαγνώσει τον σκοπό μου. Είμαι σε μια φάση που νιώθω ότι έρχεται μια αλλαγή σημαντική στη ζωή μου την οποία δεν μπορώ να διακρίνω ούτε και φανταστώ. Αφουγκράζομαι μόνον τη βοή της. Αυτό όμως, θα είναι το θέμα της επόμενης δημοσίευσης.

hracker είπε...

- ανέκαθεν αγαπούσα τον αδελφό μου εξαιρετικά. Το ίδιο κι αυτός. Του πήρε ωστόσο 40 χρόνια να με συγχωρήσει που γεννήθηκα. Του συνέβει όταν έγινε μπαμπάς κι από τότε σταματήσαμε να τσακωνόμαστε και μάλιστα κάνουμε και παρέα (μετά τα 40 ήταν που μου πρότεινε να πάμε να πιούμε έναν καφέ παρέα, που μου τηλεφώνησε να δει τι κάνω και άλλα τέτοια αδελφικά και φιλικά που παλαιότερα κατάπινε).
- υπήρξα πρώτυπο απόλυτου, άκαμπτου και μη ανεκτικού ανθρώπου, πρωταθλητή της κριτικής. Το κακό για το σύμπαν ήταν ότι είχα και μια κάποια λεκτική ικανότητα και αναλυτική σκέψη που ήταν τα εφόδια με τα οποία έκανα θρύψαλα ιδέες και ανθρώπους που βρίσκονταν μπροστά μου. Αυτό συνέβαινε κυρίως με ανθρώπους που εγώ ένιωθα μειονεκτικά απέναντί τους (χωρίς να το καταλαβαίνουν οι καψεροί...). Το παρόδοξο είναι πως παρότι αυτή η συμπεριφορά θεωρώ ότι είναι ο ορισμός του πνευματικού βιασμού, ωστόσο μου εξασφάλιζε μια ασύλληπτη δημοτικότητα. Σήμερα είμαι πολύ πιο cool, θεωρώ ότι η κριτική είναι η μαμμή όλων των κακών κι όταν καμιά φορά μιλάει η ηχώ αυτής της παλιάς συμπεριφοράς και την αντιλαμβάνομαι να επιστρέφει στα αυτιά μου μετανιώνω.
- ποτέ δεν είχα πρότυπα. Ωστόσο έχω "συναντήσει" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσωπικότητες που με έχουν εμπνεύσει, με την έννοια του θαυμασμού και όχι της ανάγκης για μίμηση. Τέτοιες είναι ο Σωκράτης, ο Γκάντι, ο κ.Σολδάτος (καθηγητής φυσικής στο σχολείο), ο προπάππους μου, ο φίλος μου ο Σπύρος στην Αμερική, ο Σαμαράκης, ο Ελύτης, ο Αινστάιν, ο Καζαντάκης αφου διάβασα την "Ασκητική" και ο Γουώλτερ Ματάου
- έχω παρατηρήσει ότι για να μου αρέσει ένα μουσικό άκουσμα πρέπει συνήθως να είναι τουλάχιστον 20 ετών. Αυτό άρχισε να αλλάζει προσφάτως. Έτσι, πετάω τη σκούφια μου για Moby, Thievery Corporation, Lorena McKennitt, έπαθα πλάκα με τον Bob Sinclar, και τρελαίνομαι για κάποιο είδος μουσικής που άλλοι το λένε house, hip-hop, trans ή δεν ξέρω πώς, γιατί νομίζω ότι αλλάζει όνομα κάθε 2-3 χρόνια. Είναι το είδος της ρυθμικής pop μουσικής, που είναι εξαιρετικά λιτή. Έχει μόνον ρυθμό από ντραμς και πού και πού ξεπηδάει κάποια ξέμπαρκη νότα από ένα σύνθι, ή παίζει μια σταθερή μονότονη μελωδία, τόσο απλή που κρύβεται πίσω από τον ρυθμό. Ακόμα, φαν μεχρις εσχάτων των Miles Davis, Thelonius Monk, John Coltrane, Stan Getz,Tom Waits, Stones, Ξυλούρη, Βαγγέλη Γερμανού, Leonard Coehn, Hiroshi Watanabe, The Beatles, The Pogues, Blood Sweat & Tears, John Lennon και σέρτενλυ B.B.KING!
- μου αρέσει να χορεύω και να τραγουδάω αν και δεν είμαι ο ορισμός της χάρης και της καλλιφωνίας :-) Ακούω πολύ μουσική παντού (ποτέ ραδιόφωνο) και συχνά είναι σαν πάρτυ στο σπίτι μου όταν ακούω μουσική (ο Τραβόλτα στα καλά του είναι αμεληταία ποσότητα στη φαντασία μου). Δεν βλέπω τηλεόραση γιατί με αναστατώνει. Ιδίως οι "κωμικές" ελληνικές σειρές. Δεν χωράει ο νους μου γιατί είναι τόσο φτωχές σε χαρακτήρες και είναι όλοι σε μια κατάσταση αέναου νευρικού παραληρήματος. Δεν έχω νοικιάσει ποτέ DVD. Είχα νοικιάσει μόνον μερικές ταινίες όταν αγόρασα video (VHS) και εκεί σταμάτησα (είχα νοικιάσει την 3λογία -τότε- του Πολέμου των Άστρων, μια με Γουώλτερ Ματάου, μια με Λουί ντε Φινές και 2 τσόντες).
- όταν μου ζητήθηκε να περιγράψω κάτι που εγώ πιστεύω ότι είναι όμορφο για μένα, το πρώτο πράγμα που μου ήλθε στο μυαλό είναι πως είμαι έτοιμος να πάρω στα χερια ο,τιδήποτε, ακόμα και το πιο όμορφο δημιούργημα και να το σπάσω χωρίς δεύτερη σκέψη στα εξ ων συνετέθει, για να φτιάξω κάτι καινούργιο.
- εδώ και 3-4 χρόνια δεν νιώθω καμία ανάγκη να βγάζω φωτογραφίες. Δεν προέκυψε ως απόφαση, αλλά όταν μου ζητάνε να το εκλογικεύσω, λέω ότι δεν βρίσκω λόγο στο να κρατάς τις στιγμές σε φωτογραφίες. Αν κάτι είναι πολύ δυνατό, θα το θυμάσαι. Αν δεν είναι τόσο δυνατό ώστε να το θυμάσαι, είναι κατάντια να χρησιμοποιείς χαρτί για βοήθημα. Επιπλέον, η ενασχόληση με την "αιχμαλωσία" της στιγμής, σε αποσπά από την ίδια τη στιγμή.
- με συνεπαίρνει ο τζόγος, για αυτό δεν πιάνω χαρτιά στα χέρια μου παρά μόνον την περίοδο των εορτών. Πάντως, είμαι η χαρά του επαγγελματία χαρτοπαίχτη γιατί παίζω χωρίς καμία αιδό. Η αγαπημένη τεχνική είναι "τα ρέστα μου". Σπάνια κερδίζω, αλλά όταν συμβαίνει, μαζεύω κυριολεκτικά ό,τι υπάρχει στο τραπέζι
- δυσκολεύομαι να προσδιορίσω τα "όνειρά" μου για το μέλλον. Πάντως, αρκετές φορές διαπιστώνω ότι οραματίζομαι να πουλάω την επιχείρησή μου, με τα χρήματα που προκύπτουν να σπουδάζω 1-2 χρόνια σε αντικείμενο άσχετο με το "μηχανηλίκη" και μετά να περνάω 1-2 χρόνια χωρίς εργασία, ετοιμάζοντας την επόμενη επαγγελματική μου κίνηση.

- έχω πολλά ελλείματα. Κορυφαία έλλειψη, αυτή της τέχνης του λακωνίζειν ...

ΥΓ: είπαν τον μουρλό να χέσει, πάει και ξεκωλώθηκε LOL :-)))

speira είπε...

Kαλημερα και ευχαριστω για την προσκληση. Κοιτα έτσι οπως το πηγες, και τα 5 πραγματα για σενα, τα έκανες υπερπαραγωγή, μπορεις να το συνεχισεις και να βγει η τριτομη βιογραφια σου...εύκολα.

γιωργος είπε...

Φίλε μου το striptease μου το έκανα αλλά δεν ήσουν εκεί για να το δεις. Δεν μπορούσα να μείνω γυμνός παραπάνω από μία ημέρα. Αντε εις άλλα...

Αρίστη είπε...

Ξέρετε να μετράτε φίλτατε;
Αυτά δεν ήταν 5...
Ήταν 5! (βλ. πέντε παραγοντικό! lol)
Ετοιμαζόμουν να σχολιάσω μερικά από αυτά μέχρι που συνειδητοποίησα πόσα έγραψες! Άστο! Θα χρειαστώ βδομάδες!

Χάρηκα που σε... γνώρισα καλύτερα! Αν και αμφισβητώ κάποια από αυτά! ;-)

nakupenda είπε...

"Αν και αμφισβητώ κάποια από αυτά! ;-)"

Ωχ ωχ, σπόντα!

Filomila είπε...

Είσαι ωραίος τύπος! (είναι που βρήκα σύγκλιση με αρκετές απόψεις σου οπότε έμμεσα λέω ότι είμαι κι εγώ ωραία :)) )

Μου έκανε εντύπωση η πρόσκλησή σου.. Δεν έχω γράψει ποτέ σχόλιο στο blog σου (αν και το διαβάζω every now and then) κι αν και βρισκόμαστε στο gitsaki, δεν την περίμενα. Να κοκκινήσω και να ψελλίσω ευχαριστώ?? :)

Ανώνυμος είπε...

Μόνο αυτά;
Μπορεί να είναι όλα αληθινά, μπορεί και όχι, όπως υποννοεί και η αρίστη, αλλά αυτό που πιστεύω απόλυτα ήταν το τελευταίο!! Μάλλον δεν έχεις καμία σχέση με Σπαρτιάτες!! :-)

Ανώνυμος είπε...

Να γδυθώ, να μη γδυθώ that is the question…Είναι αγένεια όμως να σε προσκαλούν και να μην απαντάς, να σε προκαλούν και να μην τσιμπάς (ελλείψει προσωπικού blog τα γράφω στο δικό σου όσο πιο επιγραμματικά μπορώ)

- Το καλύτερο δώρο που πήρα ποτέ (μετά από τα δύο πρασινογαλανομάτικα καθάρματά μου) ήταν ένα ραδιοκασετόφωνο με αποσπώμενα ηχεία, όταν οι επιδόσεις μου στο γυμνάσιο ξεπέρασαν τις προσδοκίες των γονιών μου. Μ΄αυτό παρέα μεγάλωσα κι έμαθα να αγαπάω τη μουσική και να τη νιώθω σύντροφό μου.
- Λατρεύω τον ήχο από τις οπλές των αλόγων όταν καλπάζουν ή όταν απλά περπατάνε στα πλακόστρωτα. Ζηλεύω τον αέρα που χαϊδεύει κι ανεμίζει τη χαίτη τους όταν τρέχουν ελεύθερα.
- Είμαι τελειομανής πράγμα που συχνά με «κολλάει» στη δουλειά μου, με αγχώνει στη ζωή μου κι αγχώνει και τους γύρω μου. Αναλύω πρόσωπα και πράγματα αλλά τις περισσότερες φορές ή δεν καταλήγω στα σωστά συμπεράσματα ή έχω φάει το χρόνο μου ψάχνοντας βελόνες στ΄άχυρα.
- Εμαθα από νωρίς να «προσέχω» τους ανθρώπους, να μην ανοίγομαι εύκολα και να είμαι φρόνιμος Πήγασος για να με αγαπούν οι άλλοι. Να ακούω, να αισθάνομαι αλλά να μη μιλάω πολύ.
- Μετάνιωσα που δεν είπα στον κυρ Αντώνη πόσο πολύ τον αγαπώ κι από τότε που έφυγε προσπαθώ να το λέω συχνότερα.

Πέντε είπαμε, no more!
(Πάντως έχει πιο πολύ πλάκα να σε γδύνουν οι άλλοι απ΄ότι να γδύνεσαι μόνος σου)

tatine είπε...

συγκινητικό λοιπόν το ότι ο ταχυδρόμος έφερε την πρόσκλησή σου. εύχομαι όλα σου τα όνειρα να τα ζήσεις στο καλύτερο timing και επιφυλάσσομαι για το δικό μου πεντάλογο.
:))))))))

μουτς

hracker είπε...

Βρε speira, τι να γράφω σε 3 τόμους; Δεν κατάλαβες που ό,τι είχα να πω το κούρασα εδωπέρα? :-)

Και εις άλλα με υγεία axenbax

Aristi, nakupenda, arxitempela, χαίρομαι για την περιέργεια και υπομονή σας να "κοιτάξετε". Arxitempela, πρόσεχε μόνον μην πάθεις overdose, u-know ;-)

Ωραία filomila ;-) βρήκα τι κοινό έχουμε! Διαβάζουμε και οι δύο το blog μου evry now and then!! LOL!
Χάρηκα που η πρόσκλησή μου σκανδάλισε αυτές τις δύο παραγράφους. Έχω απολαύσει τα κείμενά σου. Τέλος, όταν συναντάω κοκκίνισμα, πάντα με κάνει να χαμογελάω, να κάπως έτσι :-)))

Pegasus, φτιάξε ένα blog! Μέχρι τότε βέβαια, please feel like home here (μ' αρέσει που στην αρχή δεν έβαζες ούτε comment).
> Μετάνιωσα που δεν είπα στον
> κυρ Αντώνη πόσο πολύ τον
> αγαπώ
ok, εσύ ξέρεις καλύτερα, αλλά μήπως τελικά του το είπες; Εγώ, ξένος ων, ακούγοντάς σε το είχα καταλάβει με το παραπάνω. Αποκλείεται *αυτός* να μην είχε νιώσει την αγάπη σου και μάλιστα σε όλο της το μεγαλείο που δεν στριμώχνεται σε λέξεις. Πάντως αν είναι να το πεις και με λέξεις, κάνε το τώρα!

> κι από τότε που έφυγε
> προσπαθώ να το λέω συχνότερα

Να ξέρεις λοιπόν ότι τα όμορφά σου συναισθήματά ρέουν (μη λεκτικά) με τρόπο προφανέστατο και αδιαμφισβήτητο (αυτό κολλάει και στο προηγούμενο).

Tatine, ωραία ευχή μου δίνεις κι ευχαριστώ. Μάτς ;-))

Ανώνυμος είπε...

@ hracker

Έλειψα για κάποιο διάστημα από την blogσφαιρα και έπεσα πάνω σε ένα μπαράζ εξομολογήσεων, το οποίο βρίσκω πραγματικά συναρπαστικό.
Επειδή είμαι από τη φύση μου καλοπροαίρετο άτομο δεν έχω κανένα λόγο να μην πιστέψω ότι όλα αυτά που έγραψες είναι αληθινά.
Σε κάποια σημεία αναγνώρισα τον εαυτό όπως είναι, και σε κάποια άλλα το εαυτό μου όπως θα ήθελα να είναι.
Το σύνολο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και τελικά το ένστικτό μου που με οδήγησε σε αυτό το blog δε με απογοήτευσε.
Χωρίς να θέλω να ακουστώ σα μάρκα από κάποιο ουίσκι θα σου πω.

keep on flying
keep on dreaming

@ pegasus

Είσαι καθαρόαιμο άτι και αυτό είναι υπέροχο.
Έχω βρεθεί στην ίδια θέση με σένα και πιστεύω ότι ο κυρ Αντώνης σου όπως και ο δικός μου το ήξεραν ακόμα και αν δεν το είπαμε...

Ανώνυμος είπε...

@ hracker, @ fagium

Ευχαριστώ :-), η πίκρα όμως μένει

hracker είπε...

fagium,

χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρον σ'αυτές εδώ τις ASCIIσεις κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το ουίσκι πάντως, το λένε Johnny Walker κι εμένα το πράσινο είναι το αγαπημένο μου. Ωχ, ξεπέρασα τα 5 μ΄αυτό το τελευταίο :-))