Is there life before death?

15 σχόλια:

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Καλό!! Υπάρχουν κάτι στιγμές που παίρνεις μια ιδέα, μία γεύση ζωής, ώστε να τυραννιέσαι με την ανάμνηση και την προσδοκία της σ' ολόκληρο το υπόλοιπο αυτής της κατάστασης που προηγείται του θανάτου...

hracker είπε...

Γιατί να τυραννιέσαι βρε syna από το εύγευστο; Εγώ λέω τρώγωντας έρχεται η όρεξη!

3 parties a day είπε...

Υπάρχει ο όρος "εννοιολογικές γελοιογραφίες";

Ανώνυμος είπε...

Οποιος αναρωτιέται κι αμφιβάλλει αν υπάρχει ζωή πρίν το θάνατο ας κοιτάξει τα μάτια ενός μεγάλου ανθρώπου που ξέρει ότι φεύγει. Μπορεί να δεί δάκρυα, μπορεί και όχι. Θα δεί όμως σίγουρα τη θλίψη γι’ αυτό που τελειώνει και την αγωνία γιά την τύχη αυτών που αφήνει πίσω του.

Ας κοιτάξει τα μάτια ενός παιδιού που παλεύει με το θάνατο σ΄ ένα κρεββάτι αλλά πάνω σ΄αυτό έχει το κουράγιο να φτιάχνει πάζλ.

Αποτιμάμε και εκτιμάμε αυτό που έχουμε όταν κινδυνεύουμε να το χάσουμε ή αφού το χάσουμε.

Είναι κρίμα να μην είμαστε αισιόδοξοι.

Dawkinson είπε...

Σωστός...

hracker είπε...

@pegasus
είμαι τυχερός που δεν έχω δει παιδί να πεθαίνει. Δε θέλω να μου τύχει.
Ωραία μας τα είπες pegasus. Ιδίως αυτό το τελευταίο:
"Είναι κρίμα να μην είμαστε αισιόδοξοι."

@dawkinson
ο "σωστός" σίγουρα θα χάρηκε να το διαβάσει!
Αλλά ποιός είναι σωστός και πού συναντιούνται οι περί σωστού απόψεις σας;

Χάρισέ μας λίγο χρόνο με το μπλέντερ σου :-)

3 parties a day είπε...

Καλέ εμένα, γιατί δεν μου απαντάς;

hracker είπε...

δεν υπάρχει κανένας λόγος, άρα είναι τυχαίο (αυτή η τελευταία έννοια με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό, ίσως γράψω κάτι).

Λοιπόν, "εννοιολογικές γελοιογραφίες".
Δεν νομίζω να υπάρχει ως διαδεδομένος όρος και μου φαίνεται ενδιαφέρον νεολογισμός. Αυτό το "γελοιογραφίες" όμως με γρατζουνάει λίγο.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι ψάχνω κι εγώ να βρω μια λέξη για να τα περιγράψω. Λέω "τα" γιατί προσωρινά χρησιμοποιώ τη λέξη "σκίτσα", χωρίς να μου καλοκάθεται όμως. Το σκίτσο νομίζω δεν βγαίνει από υπολογιστή.

Anyway, είναι μια μορφή έκφρασης για εμένα, αλλά δεν βιάζομαι και να τη βαφτίσω (δεν έχει συμπληρώσει ζωή 10 ημερών άλλωστε, δε μας κυνηγάει κανείς ).

Κάθε πρόταση ευπρόσδεκτη.

:-)

γιωργος είπε...

Μόλις χθες έμαθα επιτέλους τι σημαίνει hracker...

hracker είπε...

@axenbax

Τον όρο χράκερ, τον θεώρησα δική μου έμπνευση που προέκυψε για να περιγράψει τη συνύπαρξη των "καλών" ενός χάκερ με τα "κακά" ενός κράκερ.

Εσύ τι έμαθες ότι σημαίνει;

Ανώνυμος είπε...

dear hracker, ήμουν σε άλλο blog όπου προσκαλούσες κάποιους άλλους εδώ και ήρθα και εγώ της προσκολλήσεως. I hope you don't mind.
Για το συγκεκριμένο θέμα θα μπορούσα να γράψω όχι απλά ένα σεντόνι αλλά όλη την προίκα μου σε λευκά είδη.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον pegasus ότι είναι κρίμα να μην είμαστε αισιόδοξοι και αν μου επιτρέπεται θα υπερθεματίσω και θα πω όχι απλά είναι κρίμα αλλά είναι ΥΒΡΙΣ...
Η ζωή υπάρχει και είναι γεμάτη όμορφες στιγμές. Δεν εννοώ από στιγμές συγκλονιστικές που θυμίζουν υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ αλλά από μικρές απλές καθημερινές στιγμές.
Την ώρα που η φουρνάρισσα μας δίνει μία μυρωδάτη αχνιστή φρατζόλα στα χέρια μας,
Την ώρα που βλέπουμε ένα παιδί να είναι πασαλειμένο το μουτράκι του από το παγωτό που του πήραμε.
Την ώρα που μπαίνουμε κατω από το ζεστό douche μετά από μία κουραστική μέρα.
Η πρώτη γουλιά από ένα καλό κόκκινο κρασί.
Ένα sexy sms εκεί που δεν το περιμένουμε.
Μπορώ να περιγράψω χιλλιάδες τέτοιες στιγμές... αλλά μην τρομάζετε δε θα το κάνω...
Λυπάμαι αν με αυτά που έγραψα δε δίνω την εικόνα του βαθυστόχαστου κουλτουριάρικου ατόμου που είναι μονίμως μες στη μαύρη μαυρίλα ψάχνωντας να βρει αν υπάρχει ζωή και ποιο είναι το νόημα της.
" Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του "
Δε μετανοιώνω καθόλου που ακούγομαι σα χαζό παιδί χαρά γεμάτο...
Και όπως λένε οι αγαπημένοι μου Monty Pythons στο life of Brian.
" Always look at the bright side of life"

hracker είπε...

Dear fagium,

you are more then welcome! Please feel like home.

Προσυπογράφω με ενθουσιασμό κάθε σου λέξη! Ουσιαστικά δίνεις τον ορισμό της ευτυχίας.

Επίτρεψέ μου μόνον να προσθέσω και τον πρώτο εσπρέσο το πρωί παρέα με το πρώτο τσιγάρο (για τους εξαρτημένους).

Τώρα, ναι, υπάρχει αρκετή μαυρίλα στα blogs, αλλά αυτό ούτε κατακριτέο είναι, ούτε και μπορεί να πει κανείς "σταματήστε!". Είναι ωραίο αν κάποιος κάποια στιγμή ή και περίοδο της ζωής του είναι πεσμένος, είναι καλό να μπορεί με κάποιον τρόπο να εκδηλώνεται, αρκεί να έχει την ψυχραιμία να μην χωθεί στην ψευδαίσθηση ότι δήθεν επικοινωνεί με άλλους ανθρώπους. Αυτή η "επικοινωνία" που έχουμε είναι μεν όμορφη αλλά μάλλον υποκατάστατο της πραγματικής.

Υποκατάστατο είναι και σε ρωτάω: μπορείς να ΜΥΡΙΣΕΙΣ (όχι να γευτείς, να μυρίσεις) φρέσκο ψωμί στο internet;

Καλώς όρισες!

Ανώνυμος είπε...

@hracker

Ευχαριστώ θερμά για το καλωσόρισμα.

Και βέβαια βάλε τον εσπρέσσο με το πρώτο τσιγάρο το πρωί. Εγώ δεν πίνω καφέ και ήθελα να βάλω την πρώτη καυτή γουλιά τσάι το πρωί αλλά φοβήθηκα ότι θα ακουστεί ξενέρωτο, λες και είμαι 100 χρονών...
Ως fagium είμαι πολύ περισσότερο όπως καταλαβαίνεις.

Σε καμμία περίπτωση δεν κατακρίνω τους ανθρώπους που σε φάσεις δύσκολες βρίσκουν διέξοδο στο να γράφουν σε blogs και ανταλάσσουν απόψεις με άλλες πονεμένες ψυχές.
Όλοι έχουμε βρεθεί στα down μας, ακόμα και οι πιο χαζοχαρούμενοι και αισιόδοξοι τύποι σαν κι εμένα.
Απλά δεν μπορώ και το πολύ μοιρολόι...
Η γκρίνια φέρνει γκρινια και η μιζέρια φέρνει μιζέρια...

Όσο για την τελευταία σου ερώτηση
Τίποτα δεν μπορείς να μυρίσεις και να γευτείς στο Internet.
Αν θες να μυρίσεις την αχνιστή φρατζολίτσα πραγματικά, πρέπει να περπατήσεις μέχρι το φούρνο, ( και λέω περπατήσεις γιατί όσο πλησιάζεις με τα πόδια η μυρωδιά γίνεται όλο και πιο έντονη ενώ με το αυτοκίνητο δεν προλαβαίνεις να πάρεις χαμπάρι)
να μιλήσεις με το φούρναρη και να πάρεις το ζεστό ψωμί στα χέρια και να κόψεις κλεφτά μια γωνίτσα και να τη γευτείς.
Μπορεί η φρατζόλα να φτάσει στο σπίτι σαν να της έχουν επιτεθεί τα ξαδέλφια του mickey mouse αλλά εσύ έχεις απολαύσει μία όμορφη στιγμή.
Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτά ακούγεται στο ραδιόφωνο το τραγούδια

" life is wonderful"

λες να είναι οιωνός;;;;;;

elena είπε...

Γεια σε ολους!
Λοιπον...
Εγω παλι πιστευω πως η ζωη ειναι μια προβα μεχρι να φτασεις στο θανατο...
θα σας πω μια ιστορια...ειναι ακρως αληθινη!
Λοιπον μια οικογενεια στο χωριο μου,αποτελειται-η μαλλον αποτελουνταν-απο τη μητερα,τον πατερα,και 3 παιδια...(τυχαινει τα 2 να ειναι συμμαθητες μου καθως ειναι διδυμα,κ η μια να ειναι συμμαθητρια της αδερφης μου.)...
Μεχρι πριν απο 3 χρονια...η μαλλον καλυτερα 3μιση...Πεθανε η μητερα τους...κ πριν απο 1 εβδομαδα ΑΚΡΙΒΩΣ πεθανε και ο πατερας τους...η μητερα τους ηταν 35 χρονςν(το διαννοειστε???)και ο πατερας τους μολις 45...Απ οτι ξερω,τα οικονομικα τους δεν πηγαινουν και ιδιαιτερα καλα,αλλα ξερετε τι μου ειπε ο ενας απο αυτους???"το πιο σκληρο απο ολα,ειναι οτι βλεπω τους ιδιους μου τους γονεις,να πεθαινουν με τον ιδιο τροπο...Γιατι με ανακοπη??..."και το πιο συνταρακτικο απ ολα ειναι,πως ο αλλος μου συμμαθητης,ειπε πως εκεινο το βδαδυ,ειδε την μητερα του στον υπνο του να του λεει:"Επιτελους καποιος ερχεται κοντα μου!Βαρεθηκα 3μιση χρονια μονη μου!",και εκεινη την στιγμη,τον ξυπνησε ο αδερφος του,που ειδε τον πατερα του διπλα του-καθως κοιμοταν μαζι-νεκρο...
Τωρα πειτε μου...
Αυτα τα παιδια,ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ???
τελος παντων,ειμαι πολυ απαισιοδοξη,αν και ειμαι (αληθεια σας λεω!),χαρα γεματη!...Γιατι πολυ απλα,αν ξερεις πως εχεις αλλες 5 μερες ζωης,τι θα εκανες??....ε λοιπον,καντα!

Αυτα...Το ξερω οτι σας κουρασα με την πολυλογια μου,απλα ηθελα να σας πω κατι που με ταρακουησε και με εφερε παλι πισω στην πραγματικοτητα....Τελικα δεν ξερω αν θα πρεπει να εμπιστευομαστε καποιον...Ουτε τον ιδιο τον Θεο...

Σοζ και παλι για την πολυλογια

elena είπε...

Γεια σε ολους!
Λοιπον...
Εγω παλι πιστευω πως η ζωη ειναι μια προβα μεχρι να φτασεις στο θανατο...
θα σας πω μια ιστορια...ειναι ακρως αληθινη!
Λοιπον μια οικογενεια στο χωριο μου,αποτελειται-η μαλλον αποτελουνταν-απο τη μητερα,τον πατερα,και 3 παιδια...(τυχαινει τα 2 να ειναι συμμαθητες μου καθως ειναι διδυμα,κ η μια να ειναι συμμαθητρια της αδερφης μου.)...
Μεχρι πριν απο 3 χρονια...η μαλλον καλυτερα 3μιση...Πεθανε η μητερα τους...κ πριν απο 1 εβδομαδα ΑΚΡΙΒΩΣ πεθανε και ο πατερας τους...η μητερα τους ηταν 35 χρονςν(το διαννοειστε???)και ο πατερας τους μολις 45...Απ οτι ξερω,τα οικονομικα τους δεν πηγαινουν και ιδιαιτερα καλα,αλλα ξερετε τι μου ειπε ο ενας απο αυτους???"το πιο σκληρο απο ολα,ειναι οτι βλεπω τους ιδιους μου τους γονεις,να πεθαινουν με τον ιδιο τροπο...Γιατι με ανακοπη??..."και το πιο συνταρακτικο απ ολα ειναι,πως ο αλλος μου συμμαθητης,ειπε πως εκεινο το βδαδυ,ειδε την μητερα του στον υπνο του να του λεει:"Επιτελους καποιος ερχεται κοντα μου!Βαρεθηκα 3μιση χρονια μονη μου!",και εκεινη την στιγμη,τον ξυπνησε ο αδερφος του,που ειδε τον πατερα του διπλα του-καθως κοιμοταν μαζι-νεκρο...
Τωρα πειτε μου...
Αυτα τα παιδια,ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ???
τελος παντων,ειμαι πολυ απαισιοδοξη,αν και ειμαι (αληθεια σας λεω!),χαρα γεματη!...Γιατι πολυ απλα,αν ξερεις πως εχεις αλλες 5 μερες ζωης,τι θα εκανες??....ε λοιπον,καντα!

Αυτα...Το ξερω οτι σας κουρασα με την πολυλογια μου,απλα ηθελα να σας πω κατι που με ταρακουησε και με εφερε παλι πισω στην πραγματικοτητα....Τελικα δεν ξερω αν θα πρεπει να εμπιστευομαστε καποιον...Ουτε τον ιδιο τον Θεο...

Σοζ και παλι για την πολυλογια